ΤΥΧΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΤΥΧΟΙ / Tycheroi kai Atychoi

Klassiker der griechischen Literatur

Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται άτυχοι και άλλοι που γεννιούνται τυχεροί; Τι είναι «καθαυτό καλοτυχία και κακοτυχία;» Τύχη και Ευτυχία είναι δύο έννοιες διαφορετικές;

Ο Ρίτσος Καλογεράς εχθρεύεται και ανταγωνίζεται τον παιδικό του φίλο, Στέλιο Ζόντο, θεωρώντας τον ευνοημένο από την τύχη. Χρόνια μετά, οι δρόμοι τους ξανασυναντιούνται και η φιλία τους ξαναγεννιέται. Ωστόσο, ο φόβος της ατυχίας είναι ακόμα βαθιά ριζωμένος στην ψυχή του Ρίτσου και διαφεντεύει τη ζωή του, καθώς οι προσωπικές του δυσκολίες έρχονται σε αντίθεση με τις επιτυχίες του Στέλιου. Η Ρόζα, μια κακότυχη κοπέλα, θα ξυπνήσει τον έρωτα στην καρδιά του Στέλιου και ένα διαμάντι θα είναι αρκετό για να αλλάξει την κακοτυχία, να χαρίσει ευτυχία, να προσφέρει κύρος και κατακτήσεις πλούτου.

Ο Ρίτσος παλεύει σ’ όλη του τη ζωή να απαντήσει σε ένα ερώτημα: είναι οι τυχεροί πάντα ευτυχισμένοι και πάντα δυστυχισμένοι οι άτυχοι; Θα καταφέρει, τελικά, να φτάσει στο συμπέρασμα που αναζητά; Ποιος από τους δύο φίλους είναι ο πραγματικά άτυχος;
Ο Ξενόπουλος, δεινός ψυχογράφος, δημιουργεί ένα ψηφιδωτό με ήρωες ολότελα ανθρώπινους, αληθινούς, με αδυναμίες και αρετές. Ο αναγνώστης, ακόμα και μέχρι σήμερα, δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με τα αισθήματά τους, να συγκινηθεί βαθύτατα, συνειδητοποιώντας ότι κι αυτός έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια ερωτήματα.

Το έργο ΤΥΧΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΤΥΧΟΙ, μαζί με τα μυθιστορήματα ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ και ΤΙΜΙΟΙ ΚΑΙ ΑΤΙΜΟΙ εντάσσονται στην «κοινωνική τριλογία» και θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα του Γρηγορίου Ξενόπουλου.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ (1867-1951) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Ζάκυνθο και το 1883 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Θεωρείται ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους του αστικού μυθιστορήματος. Μέσα από τα έργα του, τα οποία διαδραματίζονται στην Αθήνα ή τη Ζάκυνθο, ασκεί κριτική στα ήθη και στην κοινωνία της εποχής του. Τα κείμενά του, φιλολογικού και κριτικού περιεχομένου, μεταφράσεις, επιφυλλίδες, αλλά και πλήθος διηγημάτων και μυθιστορημάτων, τα δημοσίευε σε έντυπα της εποχής του, όπως η Διάπλασις των Παίδων, τα Παναθήναια, η Εστία, τα Αθηναϊκά Νέα, το Έθνος και η Καθημερινή. Συνέγραψε επίσης πολυάριθμα θεατρικά έργα, τόσο δράματα όσο και κωμωδίες.
Το 1923 του απονεμήθηκε το Εθνικόν Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών και το 1926 ίδρυσε ο ίδιος το περιοδικό Νέα Εστία. Το 1931 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και, δέκα χρόνια αργότερα, το 1941, έγινε διευθυντής του περιοδικού η Διάπλασις των Παίδων. Το 1951 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Εστία το τελευταίο διήγημά του, με τίτλο τρείς λέξεις – τρεις τάξεις. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έφυγε από τη ζωή την ίδια χρονιά, έπειτα από σύντομη ασθένεια.
Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του βρίσκονται η κοινωνική τριλογία Πλούσιοι και φτωχοί, Τίμιοι και άτιμοι, Τυχεροί και άτυχοι, τα μυθιστορήματα Αναδυομένη, Μυστικοί αρραβώνες και Ο κατήφορος, καθώς και τα θεατρικά έργα Στέλλα Βιολάντη, Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας και Ο ποπολάρος.